Postingproblemen

Blogger hapert een beetje de laatste tijd. Ff checken of dit ergens toe leidt...

Ambtenaren toch gezelliger

Gisteren een interdepartmentaal ambtenarenfeessie gehad, wat erg gezellig was. Ook nadat ik de overheid alweer een aantal jaartjes heb verlaten, blijft het leuk de oude habitat op te zoeken. Zelfs meegeweest op een skireisje met jonge ambtenaren. Ik kan er niet helemaal de vinger opleggen, maar bankiers en ambtenaren zijn toch allebei een ander slag mensen en ik heb de neiging de laatste slag toch net iets gezelliger te vinden. Zo hebben de overheidsdienaren een veel hoger ontwikkelde borrelcultuur. Bij deze diepgravende observatie laat ik het even nu.

Over alles en nergens

Heb maar ff de subtitel van de blog veranderd. Over de caribbean zal het namelijk zeer zeker niet meer gaan. Omdat een nadere specificering van mijn toekomstige schrijfseltjes ontbreekt, voldoet voorlopig de omschrijving 'weblog over alles en nergens' prima. Het levert ook een belangrijke bijdrage aan het managen van de verwachtingen: het is moeilijk lezers teleur te stellen als ze totaal blanco zijn en dus niets verwachten.

Het kan dus van alles zijn.

Ik heb een geducht gedicht gedacht.

Tot snel!

Radiostilte doorbroken

De laatste bijdrage was alweer van 11 november. Ik realiseer het me nu pas, die dag is het Sint Maarten - isn't it ironic? Nu, precies vijf maanden later, denk ik er weer eens aan om een stukkie te schrijven. Na een aantal vakanties - Brazilie, Zuid Afrika en weekje ski in Frankrijk - is het hoofdje toch weer een beetje opgefrist. Ook een nieuwe woning helpt natuurlijk. Ik had alleen niet gedacht dat het besef een nieuw leven te beginnen, je ook doet realiseren dat het oude leven echt voorbij is. Over de drempel naar de nieuwe woning flitst alles in volle glorie nog een keer voorbij - ook omdat spullen die herinneren aan de episode hiervoor ineens weer uit de verhuisdozen tevoorschijn komen. Niet dat het verder geeft. Ik ga ervanuit dat weglopen voor gevoelens en gedachten geen enkele zin heeft en ik kies dan ook voor 'confrontatie'. De foto's van mijn ex blijven gewoon onderdeel van de fotocollages aan de muur. Ze is onderdeel van mijn leven geweest, we zijn niet met ruzie uit elkaar gegaan en bovendien verwijt ik haar ook niets. Volgens mij ben ik er nu wel redelijk klaar mee - in positieve zin. Dat merk ik bij mezelf ook aan andere dingen, maar daarover later meer...