Het dulden van geduld

Heb nog niets gehoord van mijn potentiele werkgever. Van het weekend een mailtje gestuurd om te vragen of er al meer duidelijkheid was - niet per se over een besluit an sich, maar in ieder geval over de tijdshorizon waarbinnen dat verwacht kan worden. Ik neem aan dat ik daar deze week toch in ieder geval een antwoord op krijg. Ook al luidt dat misschien: 'de discussie met de personeelsafdeling is nog altijd gaande en er is nog geen besluit genomen'. We zullen zien. Het is maar goed dat ik gezegend ben met een gezonde portie geduld.

Terwijl ik nog niets weet, moet mijn vriendin vandaag of morgen kiezen tussen haar twee aanbiedingen, maar daar lijkt ze wel uit te zijn. Sowieso moet ze beginnen per 1 september, dus dat betekent hoe dan ook het nodige geregel binnenkort. Huis, huisraad, auto, verzekeringen - je kunt je er wel wat bij voorstellen.

Mocht mijn baan nou afketsen, dan zitten we wel even in een lastig parket. Zij daar, ik hier. Zonder baan verkassen lijkt me namelijk niet zo'n fijn plan. Maar goed, ik ga er nog altijd vanuit dat die baan wel wat wordt. Dat er nu even een uitzondering door de bureaucratische molen moet, maar dat enthousiasme uiteindelijk de bureaucratie kan verslaan.