Tussenstand: 7
Het was het me het weekendje wel op Sint Maarten. Toeristisch gezien is dit het laagseizoen, maar wat betreft criminaliteit lijkt de cyclus wel omgekeerd. Zaterdag is er een man in zijn hoofd geschoten ('wacht even er schiet me iets te binnen'), zonder fatale gevolgen overigens. Maar een andere man is voor zijn woning vakkundig doorzeefd door een viertal bewapende inbrekers. Daarmee staat de teller nu op 7 - zonder de 2 doden door politiekogels meegerekend.
Dit nieuws riep bij mij de vraag op of 7 moorden nou veel is. Als we de stand vertalen naar jaarbasis dan komen we uit op iets meer dan 11 moorden, maar dat ronden we vriendelijk naar beneden af. Ik ga ervan uit dat dit alleen aan de Nederlandse kant is omdat de krant expliciet Sint Maarten noemt en niet Saint Martin. Dat betekent 11 moorden op 40 duizend inwoners. Maar als we de pak hem beet 20 duizend illegalen ook nog aan het Nederlandse deel toerekenen, dan komen we uit op 18 moorden per 100 duizend inwoners (naar beneden afgerond). De kans op een onnatuurlijke dood (ongelukken daargelaten) op Sint Maarten bedraagt dus minder dan 18 duizendste van een procent. Kortom, als je 50 jaar op het eiland zou wonen, dan is de kans 99,1% dat je in ieder geval niet door moord om het leven komt. Een hele geruststelling...
Laten we het eens vergelijken met Nederland. In 2003 stierven 1,2 per 100 duizend mensen door toedoen van een medemens. Dat is toch ff 15 keer zo weinig als mijn vriendelijke berekening van de Sintmaartense moordratio. Zelfs het bovengemiddeld gevaarlijke Rotterdam komt maar op zo'n 3 per 100 duizend. Dat zet toch aan het denken...
Op zich hoort moord er natuurlijk gewoon bij - de wereldgeschiedenis en mensheid lijken niet zonder te kunnen. Zo bestaat naast het oudste beroep en de oudste beweging ter wereld, ook de ouderwetse gewoonte om elkaar de hersens in te slaan. Blijft staan dat het onprettig is er slachtoffer van te worden. Uitbannen van diepgeworteld evolutionair gedrag valt niet mee, maar sommige landen blijken wel (on)succesvoller dan andere.
Overigens komt uit de cijfers een beeld naar voren van de 'Nederlandse moordpraktijk' waar ik nooit zo bij stil had gestaan. Zo blijkt in Nederland zo'n tweederde van alle moorden met een vuur- of steekwapen te worden gepleegd. Doodslaan, -schoppen of verstikking komt maar in 1 op de 5 gevallen voor. Maar liefst 4 op de 5 moorden vinden plaats in de woning van het slachtoffer, terwijl huishoudelijke omstandigheden (ruzie over de afwas neem ik aan) nauwelijks als motief wordt genoemd. Het belangrijkste motief - 2 op de 3 gevallen - is ruzie die niet valt onder huishoudelijke omstandigheden. Nu maak je meestal ruzie met mensen die je kent - zeker in je eigen woning - dus het lijkt er op dat je vooral bang moet zijn voor bekenden die niet tot je eigen huishouden behoren. Feestjes zijn een risico! Frank Boeien had gelijk: ik ga nooit meer naar een verjaardagsfeest... (omdat ze gevaarlijk zijn...)
Dit nieuws riep bij mij de vraag op of 7 moorden nou veel is. Als we de stand vertalen naar jaarbasis dan komen we uit op iets meer dan 11 moorden, maar dat ronden we vriendelijk naar beneden af. Ik ga ervan uit dat dit alleen aan de Nederlandse kant is omdat de krant expliciet Sint Maarten noemt en niet Saint Martin. Dat betekent 11 moorden op 40 duizend inwoners. Maar als we de pak hem beet 20 duizend illegalen ook nog aan het Nederlandse deel toerekenen, dan komen we uit op 18 moorden per 100 duizend inwoners (naar beneden afgerond). De kans op een onnatuurlijke dood (ongelukken daargelaten) op Sint Maarten bedraagt dus minder dan 18 duizendste van een procent. Kortom, als je 50 jaar op het eiland zou wonen, dan is de kans 99,1% dat je in ieder geval niet door moord om het leven komt. Een hele geruststelling...
Laten we het eens vergelijken met Nederland. In 2003 stierven 1,2 per 100 duizend mensen door toedoen van een medemens. Dat is toch ff 15 keer zo weinig als mijn vriendelijke berekening van de Sintmaartense moordratio. Zelfs het bovengemiddeld gevaarlijke Rotterdam komt maar op zo'n 3 per 100 duizend. Dat zet toch aan het denken...
Op zich hoort moord er natuurlijk gewoon bij - de wereldgeschiedenis en mensheid lijken niet zonder te kunnen. Zo bestaat naast het oudste beroep en de oudste beweging ter wereld, ook de ouderwetse gewoonte om elkaar de hersens in te slaan. Blijft staan dat het onprettig is er slachtoffer van te worden. Uitbannen van diepgeworteld evolutionair gedrag valt niet mee, maar sommige landen blijken wel (on)succesvoller dan andere.
Overigens komt uit de cijfers een beeld naar voren van de 'Nederlandse moordpraktijk' waar ik nooit zo bij stil had gestaan. Zo blijkt in Nederland zo'n tweederde van alle moorden met een vuur- of steekwapen te worden gepleegd. Doodslaan, -schoppen of verstikking komt maar in 1 op de 5 gevallen voor. Maar liefst 4 op de 5 moorden vinden plaats in de woning van het slachtoffer, terwijl huishoudelijke omstandigheden (ruzie over de afwas neem ik aan) nauwelijks als motief wordt genoemd. Het belangrijkste motief - 2 op de 3 gevallen - is ruzie die niet valt onder huishoudelijke omstandigheden. Nu maak je meestal ruzie met mensen die je kent - zeker in je eigen woning - dus het lijkt er op dat je vooral bang moet zijn voor bekenden die niet tot je eigen huishouden behoren. Feestjes zijn een risico! Frank Boeien had gelijk: ik ga nooit meer naar een verjaardagsfeest... (omdat ze gevaarlijk zijn...)
posted by C&A at 4:48 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home